W przypadku badań autentyczności nagrań chodzi zasadniczo o stwierdzenie, czy badane nagranie nie zostało w jakiś sposób zmodyfikowane, np. poprzez usunięcie konkretnych fragmentów lub ich dodanie oraz czy stanowi ono zapis wszystkich zdarzeń, które miały miejsce w trakcie rejestracji badanego nagrania.. Ogólnie rzecz biorąc, badania autentyczności nagrań koncentrują się na określeniu stanu technicznego nagrania, z czego wynika stopień autentyczności badanego nagrania. Innymi słowy, stwierdza się w jakim stoponiu badane nagranie odbiega od stanu oryginalności (badane nagranie może być np. kopią wcześniej zarejestrowanego nagrania lub może zostać zmodyfikowane w taki sposób, że pewne zdarzenia akustyczne ulegają zatarciu, bądź zniekształceniu). Praktyka fonoskopijna przewiduje prowadzenie badań identyfikacyjnych mówców, które to badania mają na celu stwierdzenie występowania lub braku tożsamości między badanymi wypowiedziami dowodowymi, a wypowiedziami porównawczymi pobranymi od wskazanego mówcy. Na podstawie powyższego można więc stwierdzić, że nie ma bezpośredniego związku między stwierdzaniem autentyczności badanego nagrania, a identyfikacją mówcy w jego obrębie. Jednakże, jeśli w wyniku przeprowadzonych badań identyfikacyjnych mówców okaże się, iż wskazane osoby nie brały udziału w zarejestrowanej rozmowie, wówczas samo nagranie może stracić swoją wagę dowodową i stać się mniej \"autentyczne\" w tym sensie, że nie odpowiada ono w pełni stawianym tezom procesowym.
